نوربالا| خدایا! ما که از یک رتیل می ترسیم روز قیامت چه کنیم؟

یکی از جانبازان دفاع مقدس تعریف می کند: «در حسینیه دعای کمیل می خواندیم که رتیلی بین بچه ها افتاد و همه ترسیدند.

مداح با همان آهنگ دعا گفت: خدایا! ما که از یک رتیل انقدر می ترسیم، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار حوزه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، تحمل گرما و حشرات موذی که برای خود میهمانی دسته جمعی می گرفتند، در بیابان های جنوب کشور کار راحتی نیست.

رزمندگان هشت سال دفاع مقدس اگرچه می توانستند در مقابل حملات رژیم بعث که یک دنیا پشتش بود سینه سپر کرده و مقاومت کنند، اما در مقابل این موجودات، بی دفاع بودند.

روایتی که می خوانید خلاصه ای از خاطره قاسم عباسی، جانباز شیمیایی و رزمنده لشکر محمد رسول الله است که در کتاب پوتین های ساق بلند آمده: یکی از عادی ترین مسائل بیابان های جنوب، تحمل جانوران گزنده و پشه های موذی بود.

  پشه ها به قدری چالاک و قبراق بودند که از لای چند لایه لباس هم کارشان را می کردند و حتی وقتی به داخل کیسه خواب می رفتیم تا از شر آن ها در امان باشیم، قسمت های نازک کیسه خواب را پیدا می کردند و نیششان را به تن ما فرو می کردند.

انگار برای آزار ما نیششان بلندتر شده بود.

  عقرب ها و هزارپا هم که مصیبت های خودشان را داشتند.

تابستان سال 63 حسینیه اردوگاه تخریب را با برزنت و داربست برپا کرده بودند.